Svitavy

(Duits: Zwittau) is een stad in de Tsjechische regio Pardubice. De stad ligt op 435 meter hoogte, ongeveer 15 kilometer ten zuidoosten van Litomyšl. Svitavy is een spoorwegknooppunt.

Van noord naar zuid loopt de spoorlijn van Česká Třebová naar Letovice door de gemeente, met daaraan de stations Svitavy en Svitavy-Lačnov. Naar het westen loopt de lijn naar Polička, met het station Svitavy zastávka.

De 16e eeuw was een tijd van economische bloei voor de stad. In de eerste helft van de 19e eeuw werd Svitavy een centrum van de textielindustrie. Svitavy was onderdeel van Hřebečsko (Duits: Schönhengstgau), het grootste Duitse taaleiland in Tsjechoslowakije.

Tot het jaar 1945 was het grootste deel van de bevolking Duits, in 1930 bijvoorbeeld 88,4% van de inwoners. Na de Tweede Wereldoorlog werd de Duitse bevolking verdreven. Van de 10.413 inwoners die de stad in 1939 had, werden de meesten verdreven.

In 1947 had de stad weer 8.963 inwoners, vooral Tsjechische nieuwkomers en Roma-immigranten.

Svitavy heeft een unieke historische kern met een opmerkelijk langwerpige dorpsplein. Er zijn verschillende kerken, standbeelden en overblijfselen van oude stadsmuren.

De eerste schriftelijke vermelding van Svitavy stamt uit het jaar 1256. In dat jaar stichtte Bruno von Schaumburg, de bisschop van Olomouc, in Svitavy een kerspel.

Vanaf 1330 heeft Svitavy stadsrechten.  

-Dorpsplein - náměstí Míru (plein van de vrede) langwerpig plein omgeven door gaanderijen dat in het begin van de 21ste eeuw uitgebreid is hersteld. Het is omringd door klassieke en barokke huizen.

-Het oude stadhuis "U mouřenína" is het meest typerende gebouw van Svitavy. Het is een renaissance gebouw met een toren, dat is gerenoveerd na een brand in 1781 en 1849. Tegenwoordig wordt het gebouw vooral gebruikt als commercieel centrum. Op de gevel van het gebouw is o.a. het wapenteken van de stad te vinden.

-Huis van Ottendorfer – historisch gebouw in de stad met rode stenen en een toren, onderdeel van de typische symbolen van de stad. Gebouwd in 1892 door een lokale inwoner van de stad en de Amerikaanse filantroop Valentin Oswald Ottendorfer. Oorspronkelijk was het de zetel van de publieke bibliotheek van Ottendorfer. Tot de Tweede Wereldoorlog was het de meest uitgebreide en moderne Duitstalige bibliotheek van Moravië. Sinds 2008 bevindt er zich op het gelijkvloers een Esperantomuseum en een theehuis. Het bovenste gedeelte dient nog steeds als concertzaal.

Villa van Langr (huidige stadhuis) – historisch gebouw met rijke ornamenten, aan de rand van het Jan Palach-stadspark. Het is gebouwd in 1892 door de architect Hugo Wanderley, zoon van professor Germano Wanderley.

(bron:Wikipedia)